Het zijn roerige tijden op het Hembrug, nu het terrein in de verkoop gaat. Cor en Hans van Stichting Autoladder Zaandam zitten er vanaf het prille begin. Wat doen zij daar eigenlijk, en wat vinden zij van alle ontwikkelingen?
Het is rond het vriespunt in de loods op het hoekje van het Hembrug. Hans Westra en Cor Hoogstra lopen langs een glanzende brandweerwagen naar een klein kantoortje. De enige paar vierkante meter in de hangaar waar het nog enigszins warm is, met dank aan een klein elektrisch kacheltje.
Cor gaat zitten achter een bureau met foldertjes en andere paperassen. ‘Dus je wil graag meer horen over onze tijd hier op het Hembrug? Laat dat maar aan Hans over, die kan goed vertellen.’ Hans: ‘Ik ben nu eerst even thee aan het zetten.’
Een paar minuten later, van achter een dampend kartonnen bekertje: ‘Wij zitten hier nu bijna tien jaar. Deze loods is van de brandweer, wij mogen hem gebruiken voor de restauratie van onze brandweerwagen. We begonnen ooit met een groepje vrijwilligers, maar na een paar jaar hebben we een stichting opgericht: Stichting Autoladder Zaandam.’
Wie die naam hoort, moet zich niet vergissen. Een autoladder is geen ladder voor op, in, of onder een auto. Nee, een autoladder is een hele grote brandweerwagen met een ladder eróp. Een ladder van 32 meter, nog wel.
De historie van de autoladder
Het exemplaar in deze loods kwam in 1967 in dienst van de brandweer Zaanstad. Na twintig jaar trouwe dienst werd hij vervangen door een hoogwerker. De autoladder werd verkocht en verdween uit beeld.
Pas in 2003 dook hij weer op. Een hobbyist op zoek naar auto-onderdelen kwam op het erf van een boerderij bij Ulicoten terecht. Onder een blauw zeil, half verscholen in het struikgewas, stond een grote brandweerwagen. Op de deur was nog net het gemeentewapen van Zaandam te zien.
Hans: ‘Die man kwam in de brandweergarage van de post Zaandam, Botenmakersstraat: ‘Volgens mij heb ik jullie oude autoladder gevonden!’ Cor en ik zaten daar bij de vrijwillige brandweer. Wij hadden wel oren naar die wagen. De post heeft geld beschikbaar gesteld om hem te kopen.’
Cor: ‘Mensen verklaarden ons wel voor gek toen. Waarom zou je zo’n ding kopen? Hij kon niet eens meer rijden. We moesten de wagen op een oplegger naar Zaandam vervoeren.’
Cor toont een foto van een krakkemikkige kolos, een vaalrode roestige wagen met het weer erin. Het is niet te vergelijken met de prachtige wagen die we door het raampje van het kantoor verderop in de loods zien glimmen.
De restauratie
Waar begin je met zo’n project? Cor: ‘Tsja. We stonden voor die wagen, dachten: laten we eerst maar eens naar de onderkant kijken. Nou, wij kijken, kijken, totdat iemand met een schroevendraaier en een hamer aankwam: ‘Zullen we dit maar eens stukkie voor stukkie uit elkaar gaan halen?’’
En zo geschiedde. De hele wagen werd ontmanteld. Elk schroefje, moertje, kabeltje werd op de foto gezet en gelabeld. Daarna werd het onderdeel opgeknapt of vervangen, en weer in elkaar gezet.
Hans zwaait met een kubusvormig onderdeeltje. Cor: ‘Hans is al de hele week aan het zoeken naar een foto waar dat blokkie opstaat.’ Hans: ‘Ik kan het dus niet vinden. Een ander blokkie wel, maar deze niet. Ik zoek me een slag in de rondte.’
Maar alles was toch gelabeld? Hans: ‘Een van de mannen heeft hem waarschijnlijk thuis in z’n eigen spuiterijtje gespoten en het label eraf gehaald.’ Grappend: ‘Kijk, we zouden hem gewoon ergens op kunnen schroeven. Of er een labeltje opplakken met: ‘Geen idee.’’ Cor, nu serieus: ‘Maar dat doen we niet. Dat ding komt gewoon op z’n plek.’
En na bijna tien jaar methodisch klussen met tien vrijwilligers, bladeren door heel veel boeken, en inwinnen van deskundig advies, was het zover. Op 6 september 2016 kreeg de wagen zijn eigen kenteken terug van de RDW.
Het Hembrug
Al met al brachten Cor en Hans heel wat uren door op het Hembrug. Ze komen er sinds 2007 gemiddeld twee keer per week. Wat vinden zij van alle ontwikkelingen de afgelopen jaren?
Hans: ‘De ontwikkeling van het terrein vinden we prachtig. De creativiteit vinden we heel leuk. Nu komt hiernaast bijvoorbeeld een bierbrouwer. Mooi weer wat reuring hier. Ja, we zijn heel tevreden over waar we zitten. Het liefst blijven we hier nog lang. De voorgenomen verkoop vinden we spannend: hoe gaan ze het hier verder ontwikkelen?’
Wel zouden Hans en Cor graag meer betrokkenheid zien op het terrein. Hans: ‘Vroeger waren er contactdagen met de buren en de andere ondernemers. Dan werd je bijgepraat over alle ontwikkelingen. Dat zouden we wel weer terug willen. Die contactdagen zijn ook goed voor de saamhorigheid tussen de ondernemers.’
Cor knikt instemmend: ‘Ja, meer saamhorigheid zou goed zijn.’
De toekomst van Stichting Autoladder Zaandam
De mannen hebben wel een idee voor wat meer onderling contact. Hans: ‘We zouden de autoladder heel graag inzetten bij evenementen op het Hembrug. Een brandweerwagen trekt altijd publiek.’
En inderdaad, sinds de wagen officieel de weg op mag, heeft hij al de intocht van Sinterklaas in Koog aan de Zaan, een trouwerij en een defilé voor een pensionerende brandweerman in de wielen.
Cor, zichtbaar blij met het excuus: ‘We kunnen nu ook wel even een ritje maken?’
Met bewonderenswaardige precisie manoeuvreert hij de ruim 12.000 kilo wegende wagen zonder stuurbekrachtiging door een onmogelijke hoek. Terwijl hij de brandweerwagen op een paar millimeter langs een geparkeerde BMW loodst, weet hij nog opzij te kijken ook: ‘Dit is toch gewoon een jongensdroom?’
Meer weten over Stichting Autoladder Zaandam? Kijk op www.autoladderzaandam.nl.